Այս անորոշ ցավը արդեն
Թելադրում է կանոնները
Մելանխոլիկ մի նոր խաղի..
Տխրությունը ծանր օդ է,
Իսկ գրելը` կիսով չափ գոց մի պատուհան. ..
Իսկ իմ սիրտը հազար կտոր,
Ձայն չի հանում,
Լսվում է լոկ խուլ մի շշուկ`
Մի դուռ բացեք, ներսում տոթ է…
Կյանքը սենյակ` որն անօդ է,
Իսկ սիրելը դուռ փնտրելու մի պատրվան…
Օրհնյալ ես Տեր,
Որ ապրելուս պատրվակ ես դու հնարել…
Տա Թև
* * *
ԴՈՂ
Իմ խոսքերը տեղ կհասնեն,
Թեկուզ մի քիչ խեղճ ու թերի,
Թեկուզ բացն էլ չլրացնեն
Իմ չքավոր սպասումների…
Իմ խոսքերը տեղ կհասնեն,
Որպես դողն է մարմնին հասնում
Ու բյուրեղյա իր մատներով
Ոգու նյարդերն է ցավեցնում:
Ես դողալով սպասում եմ դեռ,
Կանցնե ժամեր, դարեր կանցնեն,
Ինչ որ դողով, ինչ որ մի տեղ,
Իմ խոսքերը Ձեզ կհասնեն…
Տա Թև