Մեղմիկ շոյելով մարմինս մոմե,
շուրթերդ դանդա՜ղ կիջեցնես ներքև,
ապա մեղրահոտ
մատներով կոպիտ
կհպվես կրծքիս և
կհամբուրես ՝
կուրծքս կդողա՜:

Վարսերս բռիդ մեջ կառնես
և սանրելով ալիքներս սև
ամուր կսեղմես
մարմինս դեպ քեզ
և կհամբուրես ուսս կիսաբաց՝
վախից կդողա՜մ:

Մարմինս սաթե
քո գիրկը կառնես
և համբուրելով շուրթերս սառած
հոգուս խորքերից
վախս կհանես,
ափդ կխաչես ափիս
ամուր կսեղմես կուրծքս դեպի քեզ,
քո թացության մեջ՝
կուրծքս կլողա՜:

Կփարվեմ մարմնիդ,
բույրդ կշնչեմ,չեմ արտաշնչի՜,
անմեղությունս քեզ կնվիրեմ և
չեմ ամաչի,
կխաչեմ հոգիս երկնքիդ տաքուկ,
մեր սիրո նեկտարը՝
լուսնից կծորա՜:

Անի Հերունի Սաջյան


 

 

 

 

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert