grafik-22-e1620047837579.png

Անցյալ է դառնում օրը հերթական ,
Ու մի օրով էլ պակասում կյանքը,
Չենք գնահատում այսօրն ու ներկան,
Ապրելու համար քիչ է մեր կամքը։

Ժամանակը լուռ կհոսի արագ,
Ու չենք հասցնի քայլել համընթաց,
Մեզ կյանքին կապող կամուրջն է բարակ,
Իսկ ճանապարհը քարքարոտ ու թաց։

Հերթական քայլդ վերջինն է գուցե,
Բայց դեռ ապրելուց բան չես հասկացել,
Քանի դուռ իզուր փորձել ես բացել,
Իսկ սրտիդ դուռը փակ է մնացել։

Մեր ամեն օրը պարգև է կյանքից
Իսկ մենք վատնում ենք մեր ժամանակը,
Մեկը դժգոհ է իր բաժին փառքից,
Իսկ մեկի համար շատ է փշրանքը։

03.05.2021
Աննա Հովհաննիսյան


Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert