«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է քաղաքագետ Կայծ Մինասյանը (Ֆրանսիա, Փարիզ) :
-Պաշտոնապես հայտնի դարձավ,որ Ռոբերտ Քոչարյանը կգլխավորի ՀՅԴ–ի ու Վերածնվող Հայաստանի նախընտրական ցուցակը: Ի՞նչ կարծիք ունեք այս համագործակցության մասին:
-ՀՅԴ-ն ընտրություն ուներ «ընտրություններին մենակ գնալու ու պատվով մեռնելու» ու «դաշինքով ընտրությունների գնալու ու անպատվությունից մեռնելու» միջև: ՀՅԴ- ն ընտրել է երկրորդ տարբերակը: Հայաստանում ՀՅԴ գոյություն չունի, այն որոշել է միանալ քոչարյանականությանը և դա կուրության արդյունք է առնվազն 1998 թվականից: Դա խզում է Դաշնակցական ավանդույթը երկու կետով. Առաջինը՝ համեմատելով ՀՅԴ- ի նախնական ռազմավարության հետ: Երբ 1980-ականների վերջին ՀՅԴ-ն վերահաստատվեց Հայաստանում, կուսակցության ղեկավարությունը նախընտրում էր Դաշնակցության ռազմավարական ինքնավարությունը `«ոչ ՀՀՉ, ոչ Կոմունիստական կուսակցություն»: Նա տակտիկապես մոտեցավ մեկին կամ մյուսին –– ավելին, մի փոքր ավելին ՝ Կոմունիստական կուսակցության կողմից – բայց երբեք չմիացավ որևէ կողմի: Այնտեղ, ճիշտ հակառակն է: ՀՅԴ-ն դաշնակցում է Քոչարյանի հետ ընտրություններից առաջ, ոչ թե դրանից հետո: ՀՅԴ-ն բազմիցս հայտարարել է, որ Վազգեն Մանուկյանը վարչապետի իր թեկնածուն է: Նա պարզապես դիմափոխվեեց, քանի որ զգաց, որ Ռոբերտի հետ մանդատներ ստանալու ավելի մեծ հնարավորություն ունի: Բայց այս կոծկումը գին ունի. «Հայաստանի Դաշնակցությունը» մահացավ 2021 թվականի գարնանը և միացավ քոչարյանականությանը: Այս երկու պատճառներով «Հայաստանի Դաշնակցությունը» ոչ թե դաշնակացական է, այլ այժմ քոչարյանական:
–Ինչպե՞ս եք գնահատում Դաշնակցության այս քայլը, ինչպե՞ս այն կընդունվի Սփյուռքում:
Ես զարմացած չեմ և այդ մասին գրեցի վերջերս հրապարակված «ՀՅԴ. Պառակտո՞ւմ, թե՞ մահ » հոդվածում: Կարծում եմ, որ սփյուռքում դաշնակցական ակտիվիստները կքննադատեն, հատկապես Միացյալ Նահանգներում, որտեղ Կալիֆոռնիայի կենտրոնական կոմիտեի արձագանքը, հավանաբար, ուժեղ կլինի: Բայց մնացած շարքերը տատանվելու են մահվան և անտարբերության միջև: Ինչպես միշտ. Ցավոք, դաշնակացականները շփոթում են «կարգապահությունն» ու «հպատակությունը»: Սա թույլ է տալիս Դաշնակցության ղեկավարությանը անել այն, ինչ ուզում են:
–Լևոն Տեր– Պետրոսյանն էլ առաջարկել է նախկին երկու նախագահներին Ազգային համաձայնության դաշինք ստեղծել: Իհարկե առաջարկը մերժվեց, բայց որո՞նք են Ձեր դիտարկումները
-Դա արհեստական դաշինք է, որի թիրախը բացառապես ստեղծված իրավիճակի համար պատասխանատու համարվող Նիկոլ Փաշինյանն է: Սա ասում է, որ չնայած մեր տարաձայնություններին, երեք նախկին նախագահները կարող են դաշնակցել ընդդեմ ներկա իշխանության: Բայց ամենից առաջ դա երեք նախկին նախագահների դաշինքն է, որոնք պատասխանատու են Հայաստանում պետության բացակայության համար: Դա «Երևանի կարտելի» (The Yerevan Cartel) վերադարձն է, որը պատասխանատու է հայերի անպատվության, կոռուպցիայի և արտագաղթի համար: Ինչու՞ վերադառնալ բիզնեսի, երբ 1994 թվականից ի վեր նման բացասական արդյունք ունեք: Ինչու՞ չմնալ տանը և թույլ տալ, որ նոր սերունդն ուղղի հնի սխալները:
–Նախընտրական իրավիճակն առհասարակ ինչպե՞ս եք գնահատում
-Հույսը վերականգնվող հասարակությունն է, որն այժմ տատանվում է հուսալքության, զայրույթի և ճակատագրականության միջև: Այս ընտրությունները լինելու են պարտության: Հայերն ավելիին են արժանի, քան Նիկոլի և Երևանի կարտելի մենամարտը: Ավելին, ներկայիս իշխանությունն ու հին ռեժիմը օբյեկտիվ դաշնակիցներ են: Նիկոլը մեղադրում է հին ռեժիմին, իսկ հին ռեժիմը հարվածներ է հասցնում Նիկոլին, բայց երկու կողմերն էլ հրաժարվում են պատկերացնել երրորդ ճանապարհը: Այնուամենայնիվ, այն գոյություն ունի, այն պետք է բյուրեղացվի և ձևավորվի, որպեսզի «ազատի» ներկայիս «պարտվողներին» և հին իշխանությանը ՝ «գողերին»: Հայերն ավելիին են արժանի: Շատ ավելի լավին։
07 Մայիս, 2021, Հեղինակ՝ Մարիամ Գրիգորյան