Հարդագողի ճամփորդները
Հարդագողի ճամփորդներ ենք մենք երկու՝ Երկու ճամփորդ՝ պատառոտած շորերով։ Ու սիրել ենք տրտմությունը մեր հոգու՝ Անրջական կարոտներով ու սիրով։ Մենք…
Լռում են հանկարծ էջերը խոսուն
Լռում են հանկարծ էջերը խոսուն, Անցյալի հուշն է, ա՜խ, խոցում սիրտս, Ու հոգիս տանջող հարցեր են լցվում Ու մոլորվում է…
Ի՞նչ էին խոսում իրար ականջի արագիլները չվելուց առաջ
Դուք ինձ չե՞ք ասի, որբացած բներ, Ի՞նչ էին խոսում իրար ականջի Արագիլները չվելուց առաջ: -ՏԱՌԱՊՈՒՄ ԷԻՆ: Դուք ինձ չե՞ք ասի,…
Անունս ԿԻՆ է…
Երեխայի տերը դու ես, Ծննդաբերության ցավ տանողը՝ ես եմ, Ընտանեկան ազգանունը քոնն է, Տան ծառան՝ ես, Տան գրքույքը քո անունով…
Ինձանից հեռու, բայց նաև շատ մոտ
Սրտիս խորանում՝ տաքուկ մի բջջում, Նուրբ ծածկել եմ քեզ իմ սեր կորսված, Ծածկել եմ մեղմիկ սավանով ոգուս Արյան շիթերիս ծովում…
Նիրվանա
Դու իմ նիրվանա՜, Վերերկրային դու իմ էությու՛ն՝ Անտանելի է օրենքն աշխարհի, եթե ըստ դրա՝ չեմ լինի քոնը, ու պետք է…
ԴԱՐԻ ԴԵՄՔԸ
Այս դարը երբեք հանճար չի ծնի. Կծնի գաճաճ, հանճար կսպանի, Քանզի սա դար է սառը սպանդի, Կեղծ պերճանքներով դատարկ խոսքերի,…
ՄԻԱՅՆԱԿ ԿԱՆԱՅՔ
Անխորհուրդ օրվա փեշերից կառչած` Լուռ քաշքշում են միայնակ կանայք, Խանձված հասկը ափի մեջ առած` Դեռ սպասում են գալիքին նրանք: Ու…
Քո արցունքները
Ամենահորդառատ անձրեվը քո արցունքներ էին, Որ հեղեղել էին աշխարհը հիմնովին: Դանդաղ հոսող քո արցունքները, Իմ կայնքի վերջին կաթիլներն էին, Որ…
ՈՉԻՆՉ ԻՄԸ ՉԷ…
Այստեղ ոչինչ իմը չէ. Ես կանգնած եմ գլխահակ. Չէ, երկնային թևեր չեն Ինձ բարուրել այսքան տաք: Մենությունն է գրկել ինձ…
Խաղի ավարտին դեռ ինչքա՞ն մնաց…
Այս սառն աշխարհում քո սերն ինձ հետ է, Ինձնից հեռացած իմ միակ երազ, Քո ջերմությունը վերքերիս դեղն է, Քո թողած…
Ի՜մը չեն
Այն փողոցներում արևո՜տ, գունե՜ղ, որտեղ դեռ մեր անցյալն է ննջում իր վրա քաշած ծածկոցը այն հի՜ն, որի թելերը մեր սերն…
Հավերժ սիրահար Վահան Տերյանը
«…Երբ իջնի գիշերը ու անցած հուշերը, Անցածի փշերը դառնորեն խոցեն- Ո՜րբ, մենակ կգաս դու և կերգես քո սերը, Որ վերջի՜ն …
Դու՛ք ուզում եք, անվերջ հրեք, որ ինձ ծնկի՝ ընկած տեսնե՞ք,
Դու՛ք ուզում եք, անվերջ հրեք, Որ ինձ ծնկի՝ ընկած տեսնե՞ք, Դուք ուզում եք, ձեր չեղածով, Իմ եղածը ջրե՞ք, ծածկե՞ք։ Ամպագոռգոռ…
Ոչ ևս է պրոֆեսոր Հովհաննես Փիլիկեանը
Սույն թվի դեկտեմբերի 22-ին, Լոնդոնում, իր մահկանացուն կնքեց՝ «Նոր Խոք»-ի խմբագրական կազմի անդամ՝ պրոֆեսոր Հովհաննես Փիլիկյանը: Սրտի մեծ կսկիծով հայտնում…
Իմ խղճի ձեռքին դարձել եմ գերի,
Իմ խղճի ձեռքին դարձել եմ գերի, Արժան֊անարժան՝ նա չի ճանաչում, Իմ վստահության հողերում բերրի՝ Կեղծավորների բերքն է կանաչում։ Այդպես էլ…
Իմ մոլորակը մոտ է արևին…
Իմ մոլորակը տարբեր է ձերից, Դուք չեք հասկանա իմ լեզուն երբե՛ք, Ես չեմ ծանրացել մեղքերիս բեռից, Դուք ձեր մեղքերը…