Սուրէն Սէրայտարեանի Արեւմտահայոց Ազգային Համագումար Հասարակական Կազմակերպութեան 2017 Հունիսի 17-ի Ընդհանուր ժողովին ներկայացուած Հաշուետւութիւնը՝ Արեւմտահայոց 4-րդ Համագումարէն ետք մինչեւ օրս կատարուած աշխատանքներու մասին.

Սիրելի գործընկերներ,

Արեւմտահայոց Ազգային Համագումարի պատմութեան մէջ կարելի է ըսել որ կայ մինչեւ չորրորդ համագումարի ժամանկաշրջանը եւ 2015-ի մարտին Փարիզի մէջ կայացած Արեւմտահայոց  չորորդ  Համագումարէն ետք սկսած ժամանակաշրջանը.

Օրերս Երեւանի մէջ լոյս տեսաւ «Հ. Յ. Դ.ի ղեկավարութիւնը թշնամիներու ծառայութեան մէջ» գիրքը՝  աշխատասիրութեամբ պատմաբան Գէորգ Եազըճեանի:

Հրատարակութեան մէջ արաբերէնէ թարգմանաբար ներկայացուած է պետական մեղադրողի (զինուորական դատախազի) ամբաստանագիրը 1950-ական թուականներուն Սուրիոյ մէջ Հ. Յ. Դ.ի՝ յօգուտ Թուրքիոյ, Իսրայէլի եւ Ա.Մ. Ն.ի լրտեսական ու խափանարարական ցանցի գործունէութեան մասին: Ամբաստանագիրը հիմնուած է այս վնասակար ու վտանգաւոր գործունէութեան համար ձերբակալուած դաշնակցականներու խոստովանութիւններուն վրայ:

Հայաստանում, ԼՂ-ում և Ադրբեջանում 1990-1992թթ. իշխանության էին երեք տարբեր գաղափարախոսություններ կրող ուժեր: Եթե Ադրբեջանում կոմունիստները եւ նախագահ Այազ Մութալիբովը իշխանությունը կարողացան պահել մինչև1992թ. գարունը, ապա Հայաստանում` սկսած 1990թ. օգոստոսից երկրի կառավարումն իրականացնում էր ՀՀՇ-ն: Չճանաչված, սակայն ինքնուրույն ռազմաքաղաքական միավոր ԼՂ-ում վիճակն այլ էր: 1991թ. դեկտեմբերի 28-ին կայացած խորհրդարանական ընտրությունները իշխանության էր բերել Դաշնակցությունը, որի հետ ՀՀՇ-ն և Տեր-Պետրոսյանը ունեին լուրջ տարաձայնություններ: Մինչև 92-ի օգոստոս, ըստ էության, ԼՂ-ում երկիշխանություն էր. Գերագույն խորհրդի նախագահությունը դաշնակցական էր, իսկ գործադիր իշխանությունում նրանք էին, ովքեր համագործակցում էին Երևանի հետ, Տեր-Պետրոսյանի խոսքերով` ՙՀՀՇ-ի տեղական ցանցը՚:

Մհեր Ալեքսանդրի Հարությունյան, պ. գ. թ., դոցենտ, «Կաճառ» գիտական կենտրոնի ղեկավար

Սևրի պայմանագրի կենսագործման հարցում մեր ժողովուրդը հերթական հիասթափությունն ապրեց, ուստի քաղաքական ու գիտական հանրության օրակարգում է դրա պատճառների և արդեն որպես պատմական իրադարձություն` տված դասերի վերհանումը: Մենք դա փորձել ենք անել Ադրբեջան-Արցախ հակամարտության իրավաքաղաքական ու պատմական կերպարի ճիշտ ընկալման ու արդարացի հանգուցալուծման ուղիների հատկանշման տեսանկյունից: Սևրի պայմանագիրը մեր հարցադրման համատեքստում արժանի է ուսումնասիրողների ու միջազգայնագետների ավելի մեծ ուշադրության հատկապես Հայաստանի, որպես ազատ ու անկախ պետության, միջազգային ճանաչման տեսանկյունից:

«Սևրի դաշնագրի և ԱՄՆ-ի նախագահ Վուդրո Վիլսոնի վճռի խաբկանքը»

Գիտությունների Ազգային Ակադեմիայի Հրատարակչությունում լույս է տեսել պտմական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Վլադիմիր Պետրոսյանի «Սևրի դաշնագրի և ԱՄՆ-ի նախագահ Վուդրո Վիլսոնի վճռի խաբկանքը» մենագրությունը:

Գիրքը կարելի է ստանալ Գեղամ Խաչատուրի Գալստյանի մոտից:
Հ, 58 45 22, 58 45 23:

Ստորև ներկայացվում է մենագրության «Երկու Խոսքը» և «Վերջաբանի Փոխարենը»:
Երկու խոսք
1920 թվականի օգոստոսի 10: Այդ օրը ստորագրվել է Սևրի դաշնագիրը:
1920 թվականի նոյեմբերի 22: Այդ օրն ԱՄՆ-ի նախագահ Վուդրո Վիլսոնը ստորագրել է իր վճիռը:
2020 թվականին լրանում է վերոհիշյալ դաշնագրի և վճռի 100-ամյակը:

Համաձայն ԻԻՀ-ում ՀՀ դեսպանատան ՖԲ-յան էջում հրապարակված տեղեկատվության՝ հուլիսի 22-ին ԻԻՀ-ում ՀՀ դեսպան Ա. Թումանյանն այցելել է Թեհրանի Հայոց Թեմի առաջնորդարան, որտեղ հանդիպում է ունեցել Թեհրանի Հայոց Թեմի առաջնորդ Տ. Սեպուհ Արք. Սարգսյանի և ՀՅԴ բյուրոյի անդամ Վ. Բաղումյանի հետ:  Հանդիպման ընթացքում զրուցակիցներն անդրադարձել են համազգային և համայնքային, ինչպես նաև հայ-իրանական հարաբերություններին առնչվող մի շարք հարցերի:

Дорогие наши братья и сыновья!

Вот уже 20 с лишним лет, как руководство Азербайджана заставляет наши народы воевать с армянами Арцаха – Карабаха. Наверное, это – самая большая несправедливость, в которой коренные народы Азербайджанской республики невольно принимают участие. Уже больше двадцати лет наши юноши рискуют своими молодыми жизнями и гибнут во имя интересов азербайджанцев. Погибают сами, убивают наших вековых соседей – армян. И все это для того, чтобы укрепить власть Баку на нашей Родине.