Գրասեղանիս վրայ տեղաւորուած օրացոյցին թերթիկները պիտի սպառին քանի մը օրէն: Տարի մը եւս հալեցաւ արարչական ամենախորհրդաւոր առեղծուածը ըլլալու յաւակնող մեր հարազատ երկրագունդի կեանքէն: Տարի մը եւս կը թաւալի քաղաքական, տնտեսական, ընկերային, կենսոլորտային ու կլիմայական իրերամերժ վերիվայրումներով: Պատերազմն ու զինուորական յեղաշրջումները, գունաւոր յեղափոխութիւնները, բնութեան աղէտներն ու պատահարները անպակաս մնացին օրացոյցի էջերէն: Մարդկային քաղաքակրթութիւնը շարունակեց իր ճանապարհը: Արհեստագիտութիւնը շարունակեց սրընթաց վերելքը: Սակայն, որքան ալ կատարելագործուած եւ գերարդիականութեամբ յագեցած, արհեստագիտութեան նուաճումները անգամ մը եւս անզօր մնացին բնութեան քմայքներուն առջեւ: Բայց միւս կողմէ, ի՞նչու եւ որու՞ն համար վերոյիշեալ սլացքները, երբ Արարիչին տիպարով կերտուած մարդ արարածը կը շարունակէ թալանել, յափշտակել իր հարազատին ունեցուածքը, աչքը յարած կը մնայ անոր հասնող բարիքներուն…:

Օրեր առաջ Դաշնակցություն կուսակցությունից հեռացված ՀՅԴ կենտրոնական պաշտոնաթերթ «Դրօշակ»-ի խմբագիր Նազարէթ Պէրպէրեանը, դեռ 2016 թ.-ի ավարտին, որպես տարվա ամփոփիչ վերլուծություն հրապարակել էր նրքևի գրությունը, որի պատճառով էլ արժանացել էր, ՀՅԴ օրվա ղեկավար Հրանդ Մարգարյանի մեկ տարով կուսակցությունից կախակայվելու պատժին:
31 դեկտեմբերի 2019թ.-ի դիմատետրի իր էջում Պէրպէրեանը այս մասին գրել է.  «Յօդուածիս համար ՀՅԴ Բիւրոն օրին մէկ տարիով զիս կախակայեց՝ առանց հարցաքննելու եւ ինքնապաշտպանութեան հնարաւորութիւն տալու։ Ես այդ ատեն ալ մերժեցի ընդունիլ Դաշնակցութեան գրաւոր թէ անգիր օրէնքներուն հետ ոչ մէկ կապ ունեցող այդ պատիժը, նոյնիսկ չբողոքեցի հակադաշնակցական այդ տնօրինումին դէմ…»:

Մոտ 60 ուսանող է հեռացվել կամ հեռացել ՀՅԴ Հայաստանյան կառույցից։ Այդ մասին տեղեկացնում են Հայաստանի «Նիկոլ Աղբալյան» ուսանողական միության (ՆԱՈւՄ), արդեն նախկին անդամների հրապարակած հայտարարությունները:

Հեղինակ՝ Հրանտ Տեր-Աբրահամյան

Հատված Ա. Քաղաքական իդեոլոգիաները որպես աշխարհիկ կրոններ և աշխարհակալության գործիքներ

Ա րդյո՞ք քաղաքականությունը պետք է ուղղորդվի մի որևէ իդեոլոգիայով: Լռելյայն ընդունված է համարել, որ այո՝ ճիշտ քաղաքականությունը նա է, որը հետևում է այս կամ այն իդեոլոգիային, իսկ ճիշտ քաղաքական պայքարն այն է, որը ծավալվում է իդեոլոգիական մրցակցության շուրջ: Եվ հակառակը՝ երբ քաղաքական ուժը չի առաջնորդվում որևէ իդեոլոգիայով, իսկ քաղաքական պայքարը չի կառուցվում իդեոլոգիականի շուրջ դա որակվում է որպես պատեհապաշտություն կամ նույնիսկ, մոդայիկ բառով ասած՝ «պոպուլիզմ»:

Հայկական քաղաքականությունն արդեն մոտ 150 տարի է փորձում է հետևել իդեոլոգիական քաղաքականության կաղապարին, բայց մեծ հաշվով բացի դատարկ ձևականությունից ոչինչ չի ստացվում, ոչ միայն այսօր, այլև չի ստացվել երեկ և առաջին օրը: Համարձակվենք պնդել, որ ոչինչ չի ստացվի նաև վաղը, եթե նախապես չճշտվեն որոշ կարևոր խնդիրներ և չվերաձևակերպվի բուն նպատակը:

Ինչպես արդեն բոլորի համար պարզ դարձավ դաշնակցության այսպես կոչված երիտասարդական թեւի արշավը նոր Հայաստանի իշխանությունների դեմ ունեցավ անփառունակ վախճան:

Այս ընթացքում ջրի երես դուրս եկավ  նոր իշխանությունների դեմ Դաշնակցության վարած քաղաքականության բուն նպատակը եւ դրդապատճառները: ՀՅԴ երիտասարդների նստացույցերը եւ դրանց հետեւած գործողությունները  իրականում ոչ մի աղերս չունեն հայոց լեզվի եւ պատմության դասերի վերաբերյալ բուհերում կատարվելիք բարեփոխումների հետ, այլ ազգային լոզունգների ներքո ՀՅԴ–ի կոպիտ եւ անհեռանկար քայլերը եւ ԿԳՄՍ նախարար Արայիկ Հարությունյանի հրաժարականի պահանջը փոքրիկ շղթան էր այն հակապետական, արկածախնդրական ծրագրերի, որի առանցքը կազմում էր Հրանտ Մարգարյանի հորդորներով ՀՅԴ Բյուրոյի եւ գերագույն մարմնի կողմից ծրագրված պարտիզանական գործողությունները:

Մեր հայրենիքին սահմանակից թշնամի երկու պետութիւնները՝ Թուրքիա եւ Ատրպէյճան առիթ չեն կորսնցներ տակաւ սաստկացնելու Հայաստանի դէմ քաղաքատնտեսական շրջափակումը: Գաղտնիք մը չէ, որ Հայաստանը մեկուսացնելու Կովկասի պետութիւններուն քաղաքականութիւնը մաս կը կազմէ անոնց երկարաժամկէտ ռազմավարական ծրագիրներուն: Առ այսօր, Հայաստան հեռու կը պահուի տարածաշրջանային միջպետական գործառքներէն, որպէսզի անզօր դառնայ հակազդելու հարաւային Կովկաս-Արեւմուտք փոխյարաբերութիւններուն, ինչպէս նաեւ՝ Պաքու-Թիֆլիս- Անգարա երկաթուղագիծէն բխելիք զինակցութեան: