By Professor Hovhanness I. Pilikian

*

A Seismic Event in the Making – and its Royal secrets, old and new, unravelled

There is an unusual and a very strange mysterious mist overhanging Britain, like a Chernobyl-cloud full of ‘nuclear’ danger the authorities are attempting to dissipate safely, as fast as they could … while simultaneously trying not to alarm the population;

The British Television is used most effectively for such an end – the Brits are masters of blood-letting through TV – suddenly we are drowned in Noah’s flood, of programs about our Royal Family, literally, or by implication, while continuing showing the endless seeming Canal + French production of Versailles (BBC2) of the French Sun-King Louis the 14^th, whose court was as treacherous as the English Henry the VIII’s, conspiratorial poisonings were abundant and routine, unsurprisingly therefore, the French production has an English-speaking cast copying (and succeeding eminently) the well-done British period productions in every detail.

Հարցը, թերևս, Կաթողիկոսին է ուղղված` սա Ավարա՞յրն է…

Մայր աթոռ Սբ. Էջմիածնի Տեղեկատվական համակարգի տնօրեն, Վեհափառի խոսնակ տեր Վահրամ քահանա Մելիքյանը մայիսի 23-ին իր ֆեյսբուքյան էջում տեղեկացրել է, որ «Իրականում արդեն շուրջ մեկ տարի է, ինչ ընթացքի մեջ է Հայոց Եկեղեցու գործառնությունների բարելավման ծրագիրը, որի ժամանակ Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածն

by Adam Garrie

Neo-Ottoman foreign policies combined with a singular, egotistical attitude have earned Turkey’s President Recep Tayyip Erdogan the nickname ‘Sultan’ and even ‘Mad Sultan’.

In terms of his policies, he certainly is mad in respect of his overzealous ambition and he is very much like an Ottoman Sultan in the sense that he wants to reconquer former Ottoman territories, most notably in Syria and Iraq but also in the Balkans and the wider Hellenic world.

by Adam Garrie

Israel and Saudi Arabia both seek to destroy Syria and in doing so, destroy the last bastion of secular, tolerant and modern Arab government that remains totally un-compromised in its foreign and economic policies.

Մայիսի14-ի Երեւանի ավագանու ընտրություններին մասնակցել է ընտրության իրավունք ունեցող 842.151 քաղաքացուց  345.158-ը: Մասնակցության ընդհանուր ցուցանիշը կազմել է 40.99%:

Ըստ Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի հրապարակած նախնական տվյալների՝ ձայները բաշխվել են հետեւյալ կերպ.

Հայաստանի հանրապետական կուսակցություն՝ 240.036 ձայն, կամ՝ 71.3 տոկոս,

Ելք դաշինք՝ 70.731 ձայն, կամ՝  21 տոկոս,

Երկիր Ծիրանի կուսակցություն՝ 26.109 ձայն, կամ 7.7 տոկոս:

Անվավեր է ճանաչվել 8.259 քվեաթերթրիկ, կամ 2.4 %-ը:

Մենք հրաժարվում ենք հանձնվել

Վերջին օրերի իրադարձությունների արդյունքում կողմերի առաջադրած պահանջներում ամփոփված են այս իրադրության թե պատճառները, թե լուծումները:

Ձևակերպած է երկու հստակ պահանջ։ «Սասնա ծռեր» ջոկատի կողմից` իշխանության հրաժարականը, իսկ իշխանությունների կողմից՝ զենքերը վայր դնել և հանձնվել։ Հրաժարականի պահանջը ամենևին էլ անակնկալ և անիրական պահանջ չէ։ Տասնամյակներ շարունակ իշխանությունները de facto հրաժարվել են, հրաժարվել են կամավոր և միտումնավոր։

ՀՐԱԺԱՐՎԵԼ են`

սահմանից ու սահմանադրությունից,
քաղաքականությունից ու քաղաքակրթությունից,
գյուղից ու գյուղացուց,
քաղաքից ու քաղաքացուց,
մտքից ու մտավորականից,
մշակից ու մշակույթից,
լույսից ու լեզվից,
անցյալից ու ապագայից,
հիմա էլ արդեն նաև Հաղթանակից:

105 պատգամավոր, որից 4-ը ազգային փոքրամասնության ներկայացուցիչ, 18-ը՝ կին

Քաղաքագետ. «Ռեյտինգային ընտրակարգով անցածների մեծ մասը ապաքաղաքական տարրեր են»

Մայիսի 3-ին ՀՀ Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի կողմից հրապարակվեց ապրիլի 2-ին կայացած ԱԺ խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքում ձևավորված խորհրդարանի կազմը: Ըստ հրապարակված տվյալների նորընտիր     Ազգային ժողովը կունենա 105 պատգամավոր՝ նախկին 131-ի փոխարեն:

Ըստ այդմ խորհրդարան անցած քաղաքական ուժերից Հայաստանի Հանրապետական կուսակցությունը ստացել է 58, Հայ Հեղափոխական Դաշնակցությունը՝ 7, «Ելք»  դաշինքը՝ 9, «Ծառուկյան»  դաշինքը 31 մանդատ:

Սկզբում մտադիր էի խոսքս ուղղակի ուղղել իրեն` ՀՀ պարոն վարչապետին, սակայն երեք հիմնական պատճառով հրաժարվեցի այդ մտքից.

Առաջին, որ ես ինձ չէի կարող թույլ տալ նման համարձակություն:

Երկրորդ, որ երբեք չես կարող վստահ լինել, թե նման ելույթների հեղինակն  ու ստորագրողը նույն մարդն է, և վերջինս ընդհանրապես կարդացել է տվյալ գրությունը, թե լիովին վստահելով իր ճառագրի (speechwriter)-ի կարողություններին, միայն ստորագրել է այն և, քանի որ այստեղ խոսքը ոչ թե սովորական մի ելույթի մասին է [գնում], այլ հայ հռետորական արվեստի պատմության մեջ նոր դարագլուխ բացող մի գլուխգործոցի, ապա իմ կողմից անքավելի անարդարություն կլիներ բուն հեղինակի ճարտասանական հանճարը վերագրել մի այլ անձնավորության, թեկուզ դա լինի ինքը` ամենայն հայոց ներկան ու ապագան դարբնելու եկած վարչապետը: