Ու՞ր էիր Աստված,
Երբ Ադամորդիդ արյամբ շաղախված՝
Իր խիղճը թաղեց մեղքերի հորում։
Երբ լիրբը՝ իր սուրբ դիմակը հագած,
Կեղծ քունը գտավ սատանի ծոցում։
Ու՞ր էիր Աստված,
Երբ անմեղներին խաչը հանեցին,
Իսկ չարը տիրեց դավաճան հոգուն,
Երբ Հուդաները կախաղան հելան՝
Հավասար դարձան անմեղ մեռյալին։
Դու՛, որ կյանքը տվիր՝ կույսդ մայրացավ,
Ո՞ւր էիր , երբ որդիդ իր խաչը ելավ։ Ինչու՞ կյանք տվիր, թե պետք է տանեիր,
Ինչու՞ թույլ տվիր, որ որդիդ զոհվի,
Երբ ինքդ էլ գիտեիր,
Որ մարդկությունը փրկություն չունի։ Օ՜, ինձ ողորմի՛ր ամենակարող,
Ու՞ր ես հայտնվիր, ո՞ւր ես տեր Աստված,
Երբ որդիդ կրկին քո կարիքն ունի։
Անի Հերունի Սաջյան
—————————————