Իմ խղճի ձեռքին դարձել եմ գերի, Արժան֊անարժան՝ նա չի ճանաչում, Իմ վստահության հողերում բերրի՝ Կեղծավորների բերքն է կանաչում։ Այդպես էլ հոգիս չհասունացա՛վ, Ու խորամանկել՝ նա չսովորեց, Սուտ ու կեղծիքի մեծ ճամփով անցավ, Բայց սուտը սրտում չտեղավորեց։

  Իմ մոլորակը տարբեր է ձերից, Դուք չեք հասկանա իմ լեզուն երբե՛ք, Ես չեմ ծանրացել մեղքերիս բեռից, Դուք ձեր մեղքերը մտովի հաշվեք։ Ինձ նայեք դուք ծուռ, կամ էլ` անտարբեր, Իմ գույների մեջ չկա գորշություն, Թե ընկնելուս եք սպասում անհամբեր` Մաղթում եմ ես ձեզ ծո՜վ համբերություն։

Փակեմ աչքերս… Կերպարդ գունեղ ու վառ՝ Կոպերիս տակ նկարեմ Ու տրվեմ ափերին քո տաք, Անհուն սիրտդ գրկեմ Այնքա՜ն, այնքա՜ն ամուր, Որ երկինքդ մաղի Մի լուսնահար թախիծ, Ու բերկրանա հողս պապակ, Որ քո անցած ճամփաներին հառնեն վարդեր՝ Բա՜ց ամպագույն, Ու այն փնջած՝ Դու գաս ինձ մոտ։

  Արի՜, Նո՛ր Տարի, Գալուստդ բարի՜, Եվ արթնացրո՛ւ քո թնդուն քայլով Ուշ մնացածին, Քնով տարվածին. Տո՛ւր ապաքինում հոգով ցավածին, Հիասթափվածին՝ նոր մի հիացում, Սիրասթափվածին՝ մի նոր միացում.

Անվերնագիր ու անհասցե, Թող տողերս թռչեն գնան, Դեռ կծնվեն բազում հարցեր` Մինչև հոգին իմ հասկանան։ Թող խոսքերս տեղ չհասնեն, Ում թվում են պարզ կամ խրթին, Տարիները թող գան, անցնեն, Ես կսպասեմ խոսքիս հերթին։

Գիտե՞ս, Այսօրն իմ վաղուց են խլել, Ես դեռ չէի ծնվել,իսկ այսօրն իմ արդեն է՜լ չկար, Իմ ներկան երբեք ներկա չի եղել, և չեմ ունեցել ես անգամ անցյալ, Իսկ ապագայից,խոսել չեմ սիրում, Նա դավաճան է բոլորի նման՝երևի չգա՜…

Եվ թող ,,վերևներում,, Միմյանց հաճոյանան, Իրարու ոտք լիզեն, Ճառեն դատարկ բերան, Եվ թող մեծարանքի Կեղծ բառերով քսու Միմյանց գովեն անվերջ Դարի դեմքերը պերճ: Իմը դուք եք, մարդի’կ, Ես ձեր խոնարհ ծառան, Ինձ դափնիներ պետք չեն Մեծ թռիչքի համար, Ոգու թևեր տվեք, Որ ճախրեմ կապույտում, Իմը դուք եք, մարդի’կ, Ձեր սիրով եմ զորեղ: Հայուհի Սուսաննա Ղազարյան [...]