Հեղինակ՝ Կարպիս Փաշոյան|www.1in.am – Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի երեկվա ելույթը չափազանց բազմազան էր ու բազմաշերտ։ Առաջին հայացքից այն նվիրված էր դատական համակարգի բարեփոխման հիմնախնդրին, բայց միայն առաջին հայացքից, քանի որ վարչապետի խոսքի հիմնական թիրախը Հայաստանի Հանրապետությանը սպառնացող հավանական դավադրությունն էր։ Այս համատեքստում դատական համակարգը միայն բութ գործիքի կարգավիճակ է ստանում, որը սպասարկում և ապագայում էլ սպասարկելու է դավադրության կյանքի կոչումը։

…«Չգիտես ինչու դատական համակարգի վերաբերյալ ինչ-որ անհասկանալի միֆեր ու լեգենդներ են հյուսվել, իբրև թե այն «սուրբ կով» է, որին չի կարելի դիպչել։ Արձանագրենք հետևյալը․ դատական համակարգին ոչ միայն կարելի է դիպչել, այլ նաև անհրաժեշտ է անցնել դրա վրայով, եթե իհարկե այն չի արտահայտում հանրության ակնկալիքները ժողովրդավարական պետություն կառուցելու գործում։ Իսկապես չեմ հասկանում, որտեղ է թաքնված այդ միֆական կարծրատիպի աղբյուրը․ քաղաքացիական ճնշման միջոցով գործադիր իշխանության հրաժարականին կարելի է հասնել, բարձրագույն օրենսդիր իշխանության լուծարումը կարելի է պարտադրել, ամեն ինչ օրինական է ու իրավաչափ, բայց, երբ հերթը հասնում է դատական իշխանությանը, խնդիրներ են առաջանում։ Այստեղ պարզ նշմարվում է տրամաբանության բացակայությունը, քանի որ հենց այդ նույն սկզբունքով հեղափոխությունն էլ անօրինական գործընթաց էր, քանի որ Սերժ Սարգսյանը վարչապետ էր ընտրվել իրավական ճանապարհով։

Իսկ այդ ախոռում ամենակեղտոտը, ամենաանտանելին, ամենազզվանք առաջացնողը դատական համակարգ կոչվող կառույցն է` իր կաշառակեր դատավորներով, նախկին իշխանության տարիներին կեղծված ընտրություններով նախագահի աթոռ գրաված ռոբի ու սեռժի կամակատարներով: Եվ Նիկոլ Փաշինյանը շատ ճիշտ բնութագրեց. «Մեզ խամաճիկային դատարան պետք չէ»:

Քրդամետ Ժողովուրդների դեմոկրատական կուսակցության` Դիարբեքիրից պատգամավոր Կարո Փայլանը, ելույթ ունենալով Թուրքիայի Ազգային Մեծ ժողովում, անդրադարձել է ազգային փոքրամասնությունների նկատմամբ Թուրքիայի վարած քաղաքականությանը: Ելույթում նա անդրադարձել է Կապադովկիայում գտնվող ժայռափոր եկեղեցիներին` նշելով, որ բազմաթիվ զբոսաշրջիկներ գալիս են այդտեղ, որպեսզի տեսնեն այդ եկեղեցիները, սակայն թուրքերից շատերը այնտեղի սրբապատկերները ջնջում են, հայհոյանքներ գրում պատերին ու դրա պատճառն այնն է, որ «նրանց համար քրիստոնեությունը վատ բան է, կարծես այդ հողերը երբեք էլ քրիստոնյաներին չեն պատկանել»:

Սույն թվի մայիսի 19-ին Դյուսելդորֆ քաղաքում (Գերմանիա) Պոնտոսի Հույների կողմից կազմակերպվել է զոհերի հիշատակի ոգեկոճման միջոցառում:

1915 թ. մարտին Զմյուռնիա քաղաքում և Պոնտոսի սևծովյան առափնյա տարածաշրջանում երիտթուրքերը կոտորեցին հույներին, որոնց մինչ այդ զորակոչել էին թուրքական բանակ

Մայիսի 19-ին հույն ժողովուրդը նշում է իր պատմության ողբերգական էջի տարելիցը: Այդ օրը հույները սգում են իրենց հայրենակիցների մահը, որոնք դաժան ոչնչացման ենթարկվեցին օսմանցի թուրքերի կողմից 1916-1923 թթ.:

Աշխատանքային այցով Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետությունում գտնվող վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը Ժողովրդական ներկայացուցիչների պալատում հանդիպում է ունեցել ՉԺՀ նախագահ Սի Ծինփինի հետ:
Տեղի է ունեցել ձեռքսեղմում և արարողակարգային տեսալուսանկարահանում, որից հետո երկու երկրների առաջնորդները քննարկել են հայ-չինական հարաբերությունների օրակարգային մի շարք հարցեր:

ՆԻԿՈԼԻ ՄԱՍԻՆ՝ Ո՞Վ է ՆԱ ,ԵԹԵ ԴԵՌ ՉԷՔ ՀԱՍԿԱՑԵԼ ԲԱՑԱՏՐԵՄ ՝ ԴԵՌ ԽՈՍՔԵՐՈՎ

Հայաստանում չկա քաղաքացի Նիկոլ Փաշինյան:
Կա ժողովրդի 80% քվե ստացած ՀՀ Վարչապետ,որին ժողովուրդը ընտրել է որպես իր առաջնորդ:
Սա պետք է հասկանա նախկին ռեժիմի մնացորդ ցանկացած թափթփուկ:
Պիտի հասկանա ,որը այդ նույն ՀՀ Վարչապետի խոսքի ուժով է դեռ քայլում այս երկրում,խոսում,ինչ որ գործունեությամբ զբաղվում այլ ոչ թե Լինչի դատաստանի ենթարկվում:
Այսօր ժողովուրդը նեղվելու և պահանջելու իրավունք ունի իր առաջնորդից,թե ի՞նչու է նախկին ռեժիմի թալանչի թափթփուկը դեռ ազատության մեջ:
Իսկ թափթփուկը պետք է յոթ եկեղեցում մոմ վառի ՀՀ Վարչապետի համար և աղոթի որ նրա գլխից մազ չպակասի,քանի որ ժողովրդի արդարացի ցասումի և թափթփուկի արժանի և անխուսափելի պատժի միջև կանգնած է միմիայն ՀՀ Վարչապետը:

Աբրահամ Աշճյան

Գրիգոր Սալիբա

Sevak Sevan Arshakian-ը իր ՖԲ-յան էջում գրել է.  «Դաշնակների 99%-ը իսկապես անտեղյակ են շատ բանից։ Նրանք չգիտեն ու չեն էլ կարող հավատալ, որ իրենց ղեկավարները, 1960-ականներին դաշնակցական երիտասարդներին մարզել են ԹՈՒՐՔԻԱՅՈՒՄ։ Այո՛ թուքիայում։ Ո՞ր դաշնակցականը կհավատա այս աստիճանի դավաճանությանը։ Ի դեպ այդ մարզվողներից է Լիբանանի ՀՅԴ ռազմական նախկին պատասխանատու, Ցեղասպանության մարտիկների անունով գործողությունների կազմակերպիչ՝ Աբրահամ Աշճյանը, որին ՀՅԴ ինքը առևանգեց և սպանեց Բեյրությում և ապա ծիծաղելիորեն թուրքիային հասցեագրեց նրա առևանգման պատասխանատվությունը։

Մի դրվագ Յանիկյանի դատավարությունից: Պատմում է Յանիկյանը.

Քննություններն ավարտած էին: Սպասում էի դատին: Նշանակված էր դատի լսվելու օրը: Դատական դահլիճը լիքն էր մարդկանցով, որոնց մեջ էին ժուռնալիստներ և դատավարութեամբ հետաքրքրվողներ: Իմ նկատմամաբ փոլիսների (ոստիկանների) վերաբերմունքն աստիճանաբար փոխվեց: Փոլիսները օր-օրի լսելով դատական ընթացքն` իրենց վերաբերմունքն իմ նկատմամբ փոխեցին դրականի: Փոլիսները զգալով, որ ես սպանությունը կատարել եմ ազգի համար այլևս ձեռքերս չէին կապում, նույնիսկ բանտ տանել-բերելուց, որը եզակի երևութ է համարվում դատական պրոցեսների ընթացքում` մարդասպանին առանց ձեռքերը կապելու դատարան ներկայացնելը: Նրանք զգացին, որ ես շրջապատի համար վտանգավոր մարդ չեմ, որ ես այդ ճանապարհով հետապնդում եմ Հայկական հարցին ընթացք տալուն:

Հեղափոխությունից մեկ տարի հետո

հեղափոխության դրոշը չպետք է թողնել վայր ընկնի

Մայիսը հաղթանակների ամիս է, մեկ տարի առաջ մայիսի 8-ին հայ ժողովուրդը մերժեց ավտորիտար, հակաժողովրդական իշխանությանը և ոչ ասաց   համատարած թալանին, ապօրինություններին, անարդարություններին եւ կոռուպցիային:

Եվրոպայի Հայերի Համագումարը շնորհավորում է Հայաստանի Թավշյա Հեղափոխության առաջին տարեդարձը և հույս հայտնում, որ  քաղաքական հեղափուխությանը կհաջորդի տնտեսական հեղափոխությունը, որով պետությունը կդրվի ամուր հիմքերի վրա եւ հնարավորություն կստեղծվի կերտելու ազգային, իրավական, ազատ, սոցիալապես ապահով,  անվտանգ եւ զարգացած հայրենիք համայն հայության համար:

«Արցախը, պատերազմը պատճառ է, որ մենք կարողանանք մեզի լավ կազմակերպենք, մեր տնտեսությունը զարգացնենք, … պատերազմը պաճառ է, որ նաև մենք կարողանանք Գանձակը ազատենք, Նախիջևանը ազատենք…», – ասում է Հրանդ Մարգարյանը:  Մայիսի 7-ին, Ստեփանակետրում ՀՅԴ-ի կողմից նախաձեռնած «Հայաստան-Արցախ ռազմավարական դաշինք» ֆորումում իր ելույթում նշեց ՀՅԴ բյուրոյի նախկին ներկայացուցիչ Հրանտ Մարգարյանը:

Պարոն Մարգարյանը մի երկո մեծ կտոր բաց է թողել. արևմտյան Հայաստան, Կիլիկիա կամ «ծովից ծով Հայաստանը»:

Պարոն Մարգարյանի համար փաստորեն պատերազմը Աստծո կողմից տրված բարիք է: Հ. Մարգարյանի կարծիքով, առանց պատերազմական վիճակի հայերը ունակ չեն լինի կազմակերպվել, տնտեսություն զարգացնել, կկորցնեն դիմադրողականությունը ևայլն: ՀՅԴ-ական տրամաբանությունը մնացել է նույնը, ինչ մեկ դար առաջ էր: