Սպասում, դու չես ենթարկվում օրինաչափություններին: Քո տիրույթում ժամը չունի 60 րոպե. այլ 60 դարն է եփվում դանդաղորեն քո շիկացնող ափերում.. . Սպասում, դու վայրկյան առ վայրկյան ավելացնում ես գինը` ճանապարհի վերջում անհուսության մեջ թավալվող երազանքի: Դու բաժանում ես օրերս հավասար մասերի և հավասարապես յուրաքանչուր օրվան տալիս [...]

«Զանգեզուրյան կիրճերից մեկում ծվարած Լորից եկավ այդ բանաստեղծը` Համո Սահյանը: Ոչ, սոսկ բնանկարներ չէ, որ Սահյանը բերեց մեր պոեզիային, այդ բնանկարների ծալքերում, նրա ամենախոշոր շերտերում մի արդար ու բարի, մեծ ու ազնիվ հոգու շարժում կա, հոգու ամբողջ մի պատմություն, իսկ ճշմարիտ բանաստեղծությունը ոչ այլ ինչ է ,եթե ոչ պատկերների խորքում թաքնված [...]

Եվ զարդարիր պատկերը քո
հիշողության տարերքի մեջ,
և ձայն փնտրիր, որ ուղեկցի քեզ ամենուր։
որ ամենուր լինի ձայնդ` իբրև խմբերգ,
որ ամենուր լինի աչքդ` հանց ծիսարան,
որ ամենուր լինի քամին` հանց խաղընկեր,
որ զրույցներ թերթես` իբրև սաղմոսարան։

Մի պահ ամեն բան կարճ է, ընդհատուն,
Կյանքի շղթան է անձայն ընդհատվում
Ընդհամենը մեկ-երկու վայրկյանում.
Աստված, թե մի-քիչ կյանք տայիր մարդուն:

Իմ կարմիր վերքում,
Կապուտակ երկնում
Ցորենի արտում`
մշակի երգում
Ես ծիրանագույն
հույսեր եմ տեսնում…

Ճերմակ կտավին այս մոլորակը
Նկարել էիր . Ստացված էր կարծես:
Ու՞մ էր պետք հարցնել, լա՞վն է որակը,
Երբ մեկը չկար ասեր՝ բարև Ձեզ:

Ու հայտնվեցին անորակ գույներ,
Մարդագոյացման ինչ-որ շտկումներ …
Ու Դրախտային «խաղաղ» քաոսում
Մի սողուն ինչ-որ բան էր քարոզում:

Գյոթեի ինստիտուտը շահագրգռված է ամբողջ աշխարհում գերմանալեզու գրականության տարածմամբ:
2014 թ. մարտի 6-10-ը Գյոթեի ինստիտուտի նախաձեռնությամբ Գերմանիայի Շտրալեն քաղաքում, թարգմանիչների եվրոպական կենտրոնում, կազմակերպվել է սեմինար՝ հայերենից գերմաներեն և գերմաներենից հայերեն գեղարվեստական թարգմանիչների համար: Սեմինարի թարգմանիչ, Վ. Բրյուսովի անվան պետական լեզվաբանական համալսարանի ավագ դասախոս Գայանե Գինոյանը irates.am-ի հետ զրույցում նշեց, որ նախ [...]

Օդում ծնվող բյուրեղների
Մահն եմ տեսել տաք ափերում,
Արցունքները բյուրեղացող,
Աչքերի սառցե ապակուն:

Երազել եմ գույնն աչքերիդ,
Ոսկեցնցուղ լույսը վառման,
Շշնջացել եմ ունկերիդ
Վերջին շշուկս արարման:

Տեսել եմ մահը գիշերվա,
Կյանքն եմ տեսել գիշերներում,
Անավարտ հեքիաթս վաղվա
Փայփայելով քո կոպերում:

Իմ աչքերի մէջ այնքա՜ն կրակներ եմ մարել ես,
Եւ հոգուս մէջ, յուսահատ, այնքան աստղեր եմ մարել:
Կեանքս, որ յուշ է դարձել, հեռանալիս չանիծես.
Կեանքս կ’անցնի, կը մարի – բայց երգս կայ, կ’ապրի դեռ:
Կեանքս կ’անցնի, կը մարի, որպէս կրակ ճահիճում՝
Աննպատակ ու տարտամ, անմխիթար ու անյոյս:
Երգերիս մէջ – դու գիտե՞ս – ինձ ոչ ոք չի ճանաչում՝
Կարծես ուրի՜շն է երգում կապոյտ [...]

Դե գրի, տեր հայր: «Յանուն հօր և որդոյ…»
(Այսպես անիրավ բա՞ն եք տեսել, տո՜.
Կյանքս մաշելով փող դիզեմ այսքան,
Հիմի իմ ձեռքով տամ սըրան-նըրա՞ն…
Բայց դե ի՞նչ անեմ, հետս ո՞ւր տանեմ…
Գոնե այս վերջին առուտուրն անեմ,
Գուցե կաշառեմ աստծուն ու ազգիս,
Սրանով փրկեմ անունս ու հոգիս…):
Դե գրի, տեր հայր: Ուշքս դեռ վրես,
Կտակ եմ անում իմ ազգիս այսպես:
Ամենից առաջ ես [...]