Միջազգային խումբ – Մոստաֆա Մոթահարի. «Թեհրանի և Բաքվի միջև լարվածության չափերը և դրանց ազդեցությունը Երևանի քաղաքական դաշտում լարվածություն ստեղծելու վրա, պետք է սահմանվեն և բացատրվեն Հայաստանում իշխող իշխանության դեմ հակադրության և թշնամանքի ցուցանիշներով»:
Ըստ Bulletin News– ի, այն, ինչ կարելի է վերլուծել հակադրությունների մասով, երկրում ընդդիմության և ներքին քննադատների բողոքի իրականությունն է, որը աճել է Լեռնային Ղարաբաղի ճակատամարտից հետո: Բայց թշնամական գործողությունների ընթացքում ուշագրավն այն է, որ պառակտման և ստի միջոցով իրականացվող այս թշնամական գործողությունների բոլոր ասպեկտները կառավարվում են դաշնակների կողմից:
Փաստորեն, հետևելով Հայաստանի հետ թշնամանքին՝ Դաշնակցությունը, վերջին ամիսներին առաջին հերթին, ամեն կերպ փորձել է վնասել Հայաստանի հետ Իրանի հարաբերությունները՝ հրապարակելով կեղծ լուրեր և նույնիսկ զրպարտելով ու հրահրելով հասարակական կարծիքը:
Այլ կերպ ասած, դաշնակցականները՝ «նպատակը արդարացնում է միջոցը» քաղաքականությամբ ցույց են տվել, որ դիմել են ամեն միջոցի և չեն վարանել օգտագործել ցանկացած միջոց՝ Երևան-Թեհրան հարաբերությունները թունավորելու համար:
Այս մասին մեկ այլ կետ, որը կարելի է նշել դաշնակների երկրորդ քայլի մասին, նրանց խաղն է Թուրքիայի և պանթուրքերի դաշտում ընդդեմ Հայաստանի ազգային շահերի մի կողմից, իսկ մյուս կողմից դաշնակների օրակարգն է՝ Թեհրան-Երևան հարաբերությունները խոչնդոտել, հայերի հանրային պահանջները վնասել: Բանն այն է, որ դաշնակցականները ցույց են տվել, որ այն, ինչ իմաստ ունի իրենց քաղաքական խաղի մեջ, ո՛չ Հայաստանի հայերի, ո՛չ էլ Հայաստանից դուրս ապրող հայերի շահերն են, այլ այն, ինչ դաշնակցականները հետապնդում են պառակտող մոտեցման ներքո, նրանց անցյալ դարի պատմական պրակտիկան է, որը վերարտադրվել է նոր պայմաններում: Նրանց տեսական-գործնական դիսկուրսը վերարտադրելու գործընթացում, պանթուրքերի հետ հայերի շահերին հակառակ համագործակցելը և նրանց զոհաբերելը նույնպես նրանց շահերի ապահովման ռազմավարության մի մասն է:
Մի խոսքով, այն, ինչ որպես ապացույց առկա է դաշնակցության հակահայ լինելուն, այն է, որ դաշնակցական շրջանակներն այն երկրներում, որտեղ հայերը պատմական կենսագրություն ունեն և հանդիսանում են իրենց երկրների ազգային ինքնության մաս, աշխատում են նրանց դեմ` իրենց սեփական շահերին հասնելու համար: Իրանի դաշնակցականները նույնպես ունեն նույն մոտեցումն ու կողմնորոշումը: Այս առումով ուշագրավ է դաշնակցականների դիրքորոշումների տարանջատումը հայ համայնքի դիրքորոշումից: Մյուս կողմից, օպերատիվ մոտեցմամբ, քայլեր ձեռնարկել հասարակական կարծիքը լուսավորելու ուղղությամբ: Պետք է զանազանել դաշնակցականներին և հայ համայնքը, դրանք մեկը մյուսի հետ կապ չունեն:
Թարգմանությունը՝ Երվանդ Խոսրովյանի, 18 հոկտեմբերի 2021թ.