Ո՜վ սիրո լուսին, շողա՛

Ո՜վ սիրո անձրև, տեղա,

Ո՜վ սիրո արև, այրի՛ր պատերազմի և ատելության արմատը:

Ո՜վ ժողովուրդ, թոթափի՛ր կրծքիդ փոշին:

Ինչի՞ համար է այս ամբողջ ագահությունը:

Ո՞ւմ համար է այս աշխարհը…

Թագավորները բոլորը գնացին, պալատները մնացին,

Թագավոր ու մուրացկան մահացան, աշխարհը մնաց:

Ո՜վ սիրո լուսին, շողա՛

Ո՜վ սիրո անձրև, տեղա…

Աշխարհից ո՞վ իր հետ տարավ ունեցվածքից մի մասնիկ,

Ո՞վ  է վստահ, որ վաղվա առավոտը կտեսնի:

Երբ մի օր մեկը հեռանում է աշխարհից,

Հոգին բաժանվում է մարմնից…

Ուրեմն ինչի՞ համար է պատերազմը։

Ո՞վ է այս աշխարհում հավերժ մնացողը:

Ո՜վ սիրո լուսին, շողա՛

Ո՜վ սիրո անձրև, տեղա…

Ինչու մարդ, երբ իշխանության է հասնում

Կորցնում է իրեն, դաժան է դառնում:

Մեր այս կարճ կյանքն էլ մի օր կավարտվի

Մենք հողը կդառնանք ու էլ չենք լինի:

Ո՜վ սիրո լուսին, շողա՛

Ո՜վ սիրո անձրև, տեղա…

Ամենակարող Աստված մեզ կանչել է

Դեպի մարդկություն, դեպի լույսը ճշմարտության,

Սիրո Աստվածը պատգամել է մեզ

Գնալ դեպի սերը և ոչ թե՝ դեպի զայրույթն ու ատելության:

Մենք բոլորս հողից ենք ու հող կդառնանք,

Ո՛չ հավերժ մնացող ենք, ո՛չ էլ տանիքն ենք երկնքի:

Ո՜վ սիրո լուսին, շողա՛

Ո՜վ սիրո անձրև, տեղա…

Homeyra حمیرا

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert