ԱՄՆ-ը նախատեսում է օգտագործել Ճապոնիան և Հարավային Կորեան Չինաստանի դեմ՝ հետևելով Ուկրաինայի օրինակին Ռուսաստանի դեմ պատերազմում
Երվանդ Խոսրովյան, 14 հունվարի, 2023թ.
Կրճատումներով
Հեռավոր Արևելքից ստացված վերջին զեկույցները ցույց են տալիս ավելի քան տագնապալի գլոբալ աշխարհաքաղաքական առճակատում: Ամերիկան ու Չինաստանը առճակատման եզրին են. Ամերիկան խիստ անհանգստացած է Ռուսաստանի և Չինաստանի մտերմությամբ: Որովհետև Վաշինգտոնը դա համարում է իր շահերի ուղղակի սպառնալիք և հայտարարում է, որ դեմ է դրան։
Հեռավոր Արևելքի աշխարհաքաղաքական իրավիճակի երկու փոխկապակցված չափումների տեսադաշտում են.
Նախ՝ ԱՄՆ-ի կողմից Հեռավոր Արևելքում ռազմական հոգեբանական համապարփակ պարտադրումը՝ Չինաստանի դեմ միասնական ճակատ ստեղծելու նպատակով։
Հատկանշական են ամերիկացի գեներալ Ջեյմս Բիրմանի շատ հստակ հայտարարությունները. նա ուղղակիորեն և հստակ հայտարարեց, որ ԱՄՆ-ը մտադիր է օգտագործել Ճապոնիան և Հարավային Կորեան Չինաստանի դեմ՝ հետևելով Ուկրաինայի օրինակին Ռուսաստանի դեմ պատերազմում։
Ինչու մենք հասանք այն հաջողության մակարդակին, որն ունենք այսօր Ուկրաինայում։ Սա հիմնականում այն պատճառով է, որ 2014 և 2015 թվականներին ռուսական ագրեսիայից հետո մենք լրջորեն վերաբերվեցինք հետագա հակամարտություններին և արդեն զբաղված էինք ուկրաինացիներին պատրաստելով, սարքավորումներ տեղակայելով, վայրեր հայտնաբերելով, որտեղից կարող էինք աջակցել գործողություններին: «Մենք դա անվանում ենք թատրոն։ Եվ հիմա մենք նույնպես զբաղված ենք այս թատրոնի ստեղծմամբ Ճապոնիայում, Ֆիլիպիններում և այլ վայրերում»: Բիրմանի կոպիտ և անսովոր համեմատությունը Ուկրաինայի պատերազմի և Չինաստանի հետ հնարավոր հակամարտության միջև տեղի է ունենում այն ժամանակ, երբ Պեկինը վերջին տարիներին մեծացրել է Թայվանի մոտ իր ռազմական զորավարժությունների մասշտաբներն ու մեթոդները:
Երկրորդ՝ ԱՄՆ-ի կողմից հայտարարված Հյուսիսատլանտյան դաշինքի գլոբալ հավակնություններն ուղղակիորեն ազդում են ՆԱՏՕ-ի եվրոպացի անդամների վրա։ Օվկիանոսների երկու կողմերում գտնվող հավաքական Արևմուտքի երկու առանձին հատվածները՝ Անգլո-Սաքսոնական Համաշխարհային Կայսրությունը և Եվրամիությունը, մեծապես տարբերվում են Հեռավոր Արևելքի և, առաջին հերթին, Չինաստանի հետ կապված իրավիճակի գնահատման հարցում:
Անգլո-սաքսոնները փաստացի նվաճեցին Եվրոպան ու այսօր նրան զրկեցին աշխարհաքաղաքական անկախությունից։ Հեռավոր Արևելքի հետ կապված Եվրամիությունը հիմնականում դադարեցրել է առևտրատնտեսական գործունեությունը։ Իսկ աշխարհաքաղաքական ու ռազմաքաղաքական բնույթի բոլոր որոշումներն ու գործողությունները անգլո-սաքսոնների մենաշնորհն են։ Այդ «աշխատանքի բաժանման» շրջանակներում օբյեկտիվ հակամարտություն է ձեւավորվել ԱՄՆ-ի եւ Եվրամիության շահերի միջեւ։
Հեռավոր Արևելքում Վաշինգտոնի ռազմական և քաղաքական լարվածության սրումը, որը զուգորդվում է Չինաստանի հետ տնտեսական հարաբերությունները սահմանափակելու բացահայտ պահանջներով, ուղղակիորեն վնասում է Եվրամիության կենսական շահերին։ Եվ դա շատ վնասակար է (ինչպես Ռուսաստանի հետ Եվրամիության հարաբերությունների դեպքում)։ Որովհետև ԱՄՆ-ը մտադիր է Չինաստանին ճնշել ոչ այնքան նրա հետ տնտեսական հարաբերությունները խզելով, որքան Եվրոպայի հաշվին։
Ստեղծված իրավիճակում Եվրոպան գնալով դառնում է հավաքական Արեւմուտքի անգլո-սաքսոնական ֆրակցիայի աշխարհաքաղաքական նկրտումների պատանդը։ Դրա հետեւանքները կարող են աղետալի լինել եվրոպացիների համար։
Աղբյուրը՝ ռազմավարական մշակույթի հիմնադրամ