asekose.am –  20-րդ դարի առաջին ցեղասպանությունից անցավ հարյուր տարի: Այն ցավալի ու ռեգեներացիայի չենթարկվող վերք է հայերի համար:

Բոլոր հնարավոր հարթակներում՝ թե՛ միջազգային, թե՛ ներքին խոհանոցային արիշվերիշային, հայ ազգը չի դադարում ցույց տալ իր վերքը, պարծենալու չափ սիրահարվել է սեփական ողբին, հպարտության դրոշի պես ծածանում է իր գլխավերևում և պատրաստ է հանել այն սրիկայի աչքը, ով կփորձի ժխտել իր ցավը:

Եվ այսօր աշխարհում հային ճանաչում են հենց իր եղեռնով:

Հետաքրքիր է, եթե «Ֆրանսիա» հատուկ անունը ընթերցողի կամ ունկնդրի ուղեղում ասոցացվում է Էյֆելյան աշտարակի, Նապոլեոնյան արշավանքները՝արկածախնդրության և անսանձ փառասիրություն , Իտալիան` Պիզայի աշտարակի, Հուլիոս Կեսարի, մաֆիոզների, Գերմանիան` նորագույն ավտոմեքենաների, դասական երաժշտության, ճշտապահության ու պատասխանատվության, ապա Հայաստանի Հանրապետության դեպքում այն հակասական է:

Ճիշտ է, խրոնիկ ազգայնամոլները կարող են պնդել, որ մենք ունենք համամարդկային արժեքներ, և կարող են անգամ թվարկել մի քանիսը, սակայն իրականությունը միշտ տարբերվում է մարդու զգացմունքային և երևակայական աշխարհից: Իրականում հայի կերպարը արդեն մի քանի դար է՝ Հովհաննես Թումանյանի Գիքորի կերպարից այն կողմ չի կարողնում անցնել:

Գիքորները ամենուր են` Լոս Անջելեսում, Մոսկվայում, Մարսելում, Տորոնտոյում, Երևանում, Գյումրիում, Արցախում:

Եվ իրական Գիքորի կերպարին բնորոշ՝ նրանք միայն կորողանում են «էստի՜ համեցեք» գոռալ, մեկ մետր կտորը մեկ ու կեսի տեղ սաղցնել, խաբել, գցել, մատնել,գողություն անել:

Օտար երկրներում ապրած կամ այս պահին ապրող ցանկացած մեկը արյան հուշումով է ճանաչում հայի այս՝ եղեռնամոլ և Գիքոր տեսակը:

Եվ հենց նրանք են ընտրություններին ընտրակաշառքով մի փոր հաց ուտողները, ութսուն հազար դրամի համար ոստիկանության շարքեր մտնողներն ու մահակներով ազատամարտիկ ծեծողները:

Նրանք են արժանացել եղեռնին և մինչև այսօր արժանանում են դրան:

Սիրտս ցավում է միայն այն փոքրիկ հրեշտակակերպ հայ մանուկների համար, ովքեր մեծանալու են մի հասարակության մեջ, որը չի էլ ունեցել արժեհամակարգ, որտեղ ոչ մեկը չգիտի էլ իր ապագան, անցյալը, ներկան, շարժվում է հոտի պես՝ մահակների ցավից ու բռնապետների հայհոյանքներից դրդված…

Հովհաննես Եսայան


Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert