Այստեղ ոչինչ իմը չէ.
Ես կանգնած եմ գլխահակ.
Չէ, երկնային թևեր չեն
Ինձ բարուրել այսքան տաք:

Մենությունն է գրկել ինձ
Թևակոտոր հավքի պես,
Խորթ են ամեն տենչ ու իղձ,
Անուրջներս բոցակեզ:

Անդրադարձն է երկնքի
Հոգուս կապույտը հյուսել,
Ես սովոր չեմ փշրանքի,
Ինձ խելահեղ սեր տվեք:

Այստեղ ոչինչ իմը չէ…
Ոչ մարմինը բզկտված,
Ոչ էլ անբիբ աչքերը,
Որոնց մեջ ես եմ թաղված:

Հայուհի Սուսաննա Ղազարյան

 

 

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert