Որտեղ դև կապիտալը կոտորում է ճշմարտության հրեշտակին, և Գազայի երեխաների արյունը լցնում  «Եհովայի» ոտքերի տակ

Ով դու կաթնակեր մանուկ,

ով դու սոված պաղեստինցի մանուկ,

ես քո տկար մարմնի կտորները,

քո ծծակներն ու տիկնիկները,

քո դպրոցական պայուսակն ու գրքերը տեսա՝

ավերակների մեջ արյան լճակներում:

Տեսա այրված ու ավերված դպրոցը,

որի պատճառով,

անտառի կաստրացված առյուծն

անվտանգություն էր խնդրում աղվեսից:

Ով դու մայր, պաղեստինցի հղի քույր,

ես քո ծամերի ոլորը,

քո վեհ կուրծքը,

այրված երեխային տեսա՝

ավերակներում ընկած:

Ով դու պաղեստինցի աղջիկ,

ես տեսա քո հինայով ներկած ձեռքերը,

մատիդ նշանադրության մատանին,

հատակին հոսող արյան մեջ:

Ո՛վ բարեկամ, ո՛վ հայր,

իմ պաղեստինցի ընկեր,

ես քո սիրտի կտորները,

արյան մեջ խեղդված քո մարմինը,

տեսա անձրևող կրակների տակ։

Ու, քանի որ,

ես չկարողացա շտապել քեզ օգնության,

չկարողացա քեզ իմ կյանքով և մարմնով պաշտպանել՝

«սպիտակ ֆոսֆորե»կրակից,

որ «ժողովրդավարության» մութ ամպից՝

«մարդու իրավունքների» մռնչյունով,

 «արևմտյան» ճակատից անձրևում էր քո վրա,

Ամաչում եմ, և

չեմ ասում, ներիր ինձ:

Բայց դու գիտես, որ ես նույնպես

քեզ նման բանտարկյալ եմ՝

աշխարհի լայնությամբ բաց բանտում՝

ձեռքերս կապած, ոտքերս շղթայված,

կապիտալի մութ ու գարշահոտ խցում՝

բանտարկյալ եմ,

որտեղ կապիտալի «Դեվը»

կոտորում է ճշմարտության հրեշտակին,

և Գազայի երեխաների արյունը լցնում

 «Եհովայի» ոտքերի տակ:

Պաղեստինի վերքերի արյան կաթիլների ձայնը

լսում եմ բոլոր կողմերից.

ես տեսնում եմ ավերակներ, կրակ, ծուխ և արյուն,

և «ժողովրդավարության» պարգևը և

գոռում եմ.

ով դու մանուկ, ով կին, ով տղամարդ,

ով պաղեստինցի նահատակ,

ես ամաչում եմ քեզնից, որ

չկարողացա կոտրել իմ ամուր վանդակը,

չկարողացա տապալել կապիտալի

հին բանտի կամակարգը,

չկարողացա վերցնել դահիճի ձեռքից սաթուրը,

չկարողացա շրջել եռացող կապարի կաթսան,

որպիսզի կապիտալի բորենիները,

քեզ մութ խցում,

ամուր վանդակում,

քաղցած և ծարավ չոկոտորեն:

Ես չկոտրեցի իմ վանդակը և դու միայնակ՝

եռացող կապարի կաթսայի մեջ՝

ազատության և ճշմարտության հետ մեկտեղ,

հրաթափ կասետային ռումբերի տակ,

այրվեցիր ու հալվեցիր, իսկ ես,

քո սգի մեջ,

կեղծ սապոկների տակ՝

ազատություն տենչալով և  

Ամաչելով քեզանից՝

բղավեցի.

անիծվի այս «ժողովրդավարությունը»,

անիծվի  այս «մարդու իրավունքները»,

օ՜հ, թքեմ այս խարդախության վրա…

Ա. Մ. Շիրի,

Նոյեմբեր 8, 2023թ.

Թարգմանությունը պարսկերենից՝ Երվանդ Խոսրովյանի

،ای طفل شیرخوار

!ای گرسنه کودک فلسطینی

،من تکه‌های تن نحیف تو را

،پستانک و عروسک‌ات را

کیف و کتاب مدرسه‌ات را

،در گودال‌های خون

!در میان خرابه‌ها دیدم

و مدرسه سوخته و ویرانت را

،دیدم که بخاطر آن

،شیر اخته بیشه از شغال جنگل

.امان می‌خواست

،ای مادر، ای خواهر حاملۀ فلسطینی

،من چین زلف تو را

،من سینه نجیب تو را

،که طفل سوخته‌ات

،به کناری افتاده بود

در میان خرابه‌ها دیدم!

!ای دختر فلسطینی

من دستان حنا بسته تو را

،با حلقه نامزدی بر انگشت

،در کف جوی بار خون دیدم

،ای دوست، ای پدر

!ای رفیق فلسطینی‌ام

من سینه شرحه شرحۀ تو را،

،اندام غرقه در خونت را

!در زیر باران آتش دیدم

،زان روی که

،نتوانستم به یاریت بشتابم

،نتوانستم در زیر باران آتش

،،در زیر باران ٬٬فسفرسفید

،،که از ابر تیرۀ ،،دموکراسی

،،با غرش ،،حقوق بشر

از جبهۀ «غرب» بر سرت می‌بارید

.چتری از جان و تنم به تو هدیه کنم

من شرمسارم و

!نمی‌گویم مرا ببخش

،اما، تو هم می‌دانی که من نیز

.مثل تو، زندانیم

،در زندانی به گسترۀ گیتی

،در سلول تاریک و متعفن سرمایه

!دست بسته و پای در زنجیر، اسیرم

،در زندانی که در آن

،دیو سرمایه

،فرشته حقیقت را سلاخی می‌کند

.خون طفلان غزه را به پای «یهوه» می‌ریزد

،صدای چک- چک خون زخم‌های فلسطین را

.از هر سو می‌شنوم

!ویرانه‌ها و آتش و دود و خون را می‌بینم

،،و از موهبت ،،دموکراسی

:فریاد برمی‌آورم

!ای طفل، ای زن، ای مرد

!ای فلسطین شهید

من شرمسارم از تو، که

،نتوانستم قفس تنگم را بشکنم

.نظم کهنه زندان سرمایه را براندازم

،ساطور از دست جلاد برگیرم

دیگ سربش واژگون سازم

،بدینسان، کفتارهای سرمایه

،تو را در سلول تاریک

،در قفس تنگ

،گرسنه و تشنه

.از هم دریدند

،من قفسم نشکستم و تو تنها

،،در دیگ ،،سرب مذاب

،همراه با آزادی و حقیقت

،،در زیر باران ،،خوشه‌ای

،سوختی و ذوب شدی و من

،در رثای تو

،در زیر چکمه‌های دروغ

در حسرت آزادی و

،شرمگین از تو

:فریاد زدم

«لعنت بر این «دموکراسی

،،نفرین بر این ،،حقوق بشر

ای تف بر این تقـلب

ا. م. شیری

۱۷ آبان- عقرب ۱۴۰۲