…մարմնիս չդիպչե’ք, թողեք ինձ հոգիս և մի բուռ էլ հող
Վերցրեք երկինքս, արևն ու դողս, առավոտներս` անտուն,անվերմակ: Կրծեք արմատը հաստաբուն ծառիս և պտուղները արև չտեսած` պոկեք արգանդից, նվիրեք քամուն:
Եկել եմ… Եկել եմ, որ պատմեմ, թե ինչն է փոթորկել մտքերս ու անդորրս…
Եկել եմ… Եկել եմ, որ պատմեմ, թե ինչն է փոթորկել մտքերս ու անդորրս, որ կիսեմ քեզ հետ այն ամենը ,…
Bloody News From My Friend
Vahe H Apelian – 30 04 2020 ”Bloody News From My Friend”, “Կարմիր Լուրեր Բարեկամէս (1)” (Garmir Lourer Paregames) is…
Մեկ-մեկ մտածում եմ, թե ինչի՞ համար է գրականությունը, ինչու՞ այն կա: Գուցե պարապ վախտի խաղալի՞ք է…
ԳԻՐՔ ԸՆԹԵՐՑԵԼԸ «ԴԶՈՂ» Է Մեկ-մեկ մտածում եմ, թե ինչի՞ համար է գրականությունը, ինչու՞ այն կա: Գուցե պարապ վախտի խաղալի՞ք է,…
Ես չեմ սիրում միջակության այդ կերպարը
Ես չեմ սիրում միջակության այդ կերպարը, Միջակ մարդը ո՞վ է դարիս, Եվ կամ միջակ այդ կերպարին Գլխավոր դեր ո՞վ է…
Հորս փոխանցեք միայն, քնելուց առաջ մորս ոտքերին մի տաք շալ գցի, մորս ոտքերը հանկարծ չսառչի…
Եթե ես զոհվեմ, հիշեցրեք մորս, որ ես պատերազմ էի գնացել, կռվում էի գիտակցելով` ում հետ ու ինչի համար, թող իր…
ԿԱԿԱՉԸ
Մի վայրի կակաչ Լեռան զով կրծքին Ճոճվում էր կրակ Թիկնոցը հագին. Հազար երանի Նրա ալ երգին: …Բայց ձևացնում էր…
Թուլացող մեր նյարդերի ժամին, որ գիշեր է կոչվում
Գրականությունը կյանքի գեղարվեստական վավերացումն է՝ կենդանի այնքան, որքան անկեղծ է գրողը։ Առաջին դեմքով «անկեղծանալը» բոլորի առաջ մերկանալու պես մի բան…
Հայերեն գրքերի անցյալը և ապագան
Դա շաբաթներ առաջ էր, ընկերոջս՝ Րաֆֆի Դավթյանի հետ կանգնած էինք Բեռլինահայ Համայնքի՝ Հայ Տան սրահում տեղադրված՝ գրադարանի առջև, որտեղ խնամքով…
Ու նոր հասկացա, թե ինչու եմ ես Արտասվել ուզում մենակ և` անտես…
Ու չեմ հասկանում, թե ինչու՞ եմ ես Արտասվել ուզում այսօր և` այսպես… Գուցե վերքերս բացվել են խորքից, Գուցե հետքերս կորել…
Կի՛ն, աչքերիցդ հոսող փրփուրները կարմիր՝ քո ցավ երկնքի անձրևներն են կաթ
Կի՛ն, աչքերիցդ հոսող փրփուրները կարմիր՝ քո ցավ երկնքի անձրևներն են կաթ, վարսերդ մոխիր, այրվող թերթերն են՝ կարոտ նամակիդ, իսկ…
Գիտեմ, գիտե՞ս…
Գիտեմ,գիտե՞ս. Լացը հացով լուռ փաթաթել Կուլ տալ գիտեմ, Չբողոքե՜լ, չդժգոհե՜լ, Եվ ուրիշի ցավով ցավել, Բայց ուրիշի լավին երբեք Չնախանձել գիտեմ…
Ճերմակ մարմինն իմ դարձրեցիք հող…
Ճերմակ մարմինն իմ դարձրեցիք հող և ցավ ներկեցիք շուրթերին նրա և ես ատեցի համը համբույրի, ինձ մեղադրեցիք՝ սիրել չգիտի։…
Իմ գիշերները…
Իմ գիշերները խռով են հիմա՝ կարոտ են լալիս որբ տանիքներին, այն փողոցներին ուր ձայներ չկան և գորշ ու մռայլ անտեր…
Գիշերային հեքիաթ
Գիշեր էր` բազմախորհուրդ ու դյութիչ։ Երկինքը պարզ էր, անբասիր ու հստակ, միայն տեղ֊տեղ մեղմասահ լողում էին ամպի ծվեններ, որոնք հեռվից…
Երբ նայում եմ խոր աչքերիդ
Անուրջներից բույրն է կաթում Հրաշագեղ վայելքներիդ, Ցողվում տաքուկ սրտիս վրա, Երբ նայում եմ խոր աչքերիդ։ Ու մղվելով սուզվում եմ ես…
Արի, առավոտյան ցողի նման, եթե անգամ կդադարեմ մի օր կանչել
Արի, անձրևի հետ, կաթիլի հետ, առավոտյան։ Արի, երբ կպոկվի ծառի ճյուղից նրա վերջին հույսը կյանքի։